Jubileusz Diakonów Stałych w Rzymie

W dniach 21-23 lutego 2025 roku w Rzymie odbył się Jubileusz Diakonów Stałych, gromadząc blisko 2000 diakonów i kandydatów do diakonatu z całego świata. Wśród uczestników znalazło się ponad 100 Polaków, którzy przybyli z różnych diecezji, by wspólnie przeżywać ten wyjątkowy czas refleksji, modlitwy i umocnienia w powołaniu. W jubileuszowych wydarzeniach uczestniczył także biskup gliwicki Sławomir Oder, który wygłosił katechezę dla polskojęzycznych diakonów w Bazylice św. Augustyna.
 

Miejsca nadziei w posłudze diakonów – katecheza biskupa Sławomira Odera
Jednym z kluczowych momentów jubileuszowego spotkania było nauczanie biskupa gliwickiego, które dotyczyło miejsc nadziei w posłudze diakonów stałych. Biskup Sławomir podkreślił, że nadzieja nie jest abstrakcyjnym pojęciem, ale rzeczywistością, która wymaga konkretnej odpowiedzi ze strony człowieka.

Bp Sławomir Oder mówił:

„Tematem naszej katechezy są konkretne znaki nadziei w życiu diakonów. Myślę, że lepiej byłoby mówić o „miejscach nadziei”. Aby stały się prawdziwie miejscem realizującej się nadziei, potrzebują odpowiedniej odpowiedzi człowieka. Same pozostają jako „oczekiwanie”, jako „prowokacja” skierowana pod adresem człowieka. Dopóki nie podejmiemy tego wyzwania, dopóki nie zostaną przez nas uruchomione konkretne działania, pozostają niespełnioną nadzieją albo wręcz stają się doświadczeniem „zawodu”.”
 

Wskazał również, że choć współczesny świat oferuje wiele narzędzi do niesienia pomocy humanitarnej, nie wystarczy skupić się wyłącznie na aspekcie materialnym.

„Nie wystarczy jednak sam aspekt materialny. Współczesność dostarcza nam niezliczonych narzędzi do niesienia pomocy humanitarnej potrzebującym. A jednak to nie wszystko. Jest zatem bardzo ważne, aby działalność charytatywna Kościoła jaśniała wciąż swym blaskiem. Nie jest ona jedną z odmian działalności asystencjalnej dobrych ludzi. Jakie są zatem elementy konstytutywne, które stanowią o istocie chrześcijańskiej i kościelnej caritas? Jak pisze Benedykt XVI w encyklice Deus caritas est, osoby, które w imieniu Kościoła zajmują się działalnością charytatywną, ‘oprócz przygotowania profesjonalnego, potrzebują również i nade wszystko «formacji serca»: trzeba ich prowadzić ku takiemu spotkaniu z Bogiem w Chrystusie, które by budziło w nich miłość i otwierało ich serca na drugiego, tak aby miłość bliźniego nie była już dla nich przykazaniem nałożonym niejako z zewnątrz, ale konsekwencją wynikającą z ich wiary, która działa przez miłość (por. Ga 5, 6)’ (DCE 33).”
 

Podkreślił, że diakoni – jako słudzy miłości i nadziei – są wezwani do tego, by nieść światło Ewangelii poprzez osobiste zaangażowanie, a nie tylko działania instytucjonalne.

„Możemy zatem powiedzieć, że, aby znaki nadziei nie stały się znakami „zawodu i zniechęcenia”, konieczne jest, by ci, którzy podejmują „wyzwanie” nadziei, pozwolili Chrystusowi dotknąć się Jego miłością, by On zdobył ich serca swą miłością, budząc w nich miłość bliźniego.”

„Kryterium inspirującym ich działanie powinno być zdanie z Drugiego Listu do Koryntian: «Miłość Chrystusa przynagla nas» (5, 14). Świadomość, że w Nim sam Bóg ofiarował się za nas aż do śmierci, powinna skłaniać nas do tego, byśmy nie żyli już dla siebie samych, ale dla Niego, a wraz z Nim dla innych. […] Działanie praktyczne pozostaje niewystarczające, jeżeli nie jest w nim uchwytna miłość do człowieka, miłość, która się karmi spotkaniem z Chrystusem. Głęboki, osobisty udział w potrzebie i cierpieniu drugiego staje się w ten sposób dawaniem samego siebie: aby dar nie upokarzał drugiego, muszę mu dać nie tylko coś mojego, ale siebie samego, muszę być obecny w darze jako osoba” (DCE 34).”
 

Jubileusz jako czas wspólnej refleksji i modlitwy

W ramach jubileuszowych obchodów diakoni wzięli udział w przejściu przez Drzwi Święte, uczestniczyli w międzynarodowym spotkaniu „Diakoni w Kościele synodalnym i misyjnym: aby być świadkami nadziei”, a także modlili się wspólnie podczas czuwania w Auli Pawła VI.

Zwieńczeniem jubileuszowego spotkania była uroczysta Msza Święta w Bazylice Watykańskiej, której przewodniczył proprefekt Dykasterii ds. Ewangelizacji abp Rino Fisichella. Podczas liturgii 23 kandydatów przyjęło święcenia diakonatu stałego, w tym dwóch Polaków. Wszyscy diakoni otrzymali pamiątkowe stuły jako dar od Ojca Świętego Franciszka.

Diakoni jako świadkowie nadziei

Jubileusz Diakonów Stałych był czasem, który przypomniał o fundamentalnym zadaniu diakonów w Kościele – bycia sługami Ewangelii i świadkami nadziei w świecie, który często jej potrzebuje bardziej niż kiedykolwiek.

Dziękujemy wszystkim uczestnikom za ich świadectwo, poświęcenie i codzienną służbę na rzecz Kościoła i drugiego człowieka.

Niech miłość Chrystusa przynagla nas do służby i otwierania nowych „miejsc nadziei” w naszym codziennym życiu!