„Oto Serce, które tak bardzo umiłowało ludzi...”
(Pan Jezus do św. Małgorzaty Marii Alacoque)
Czerwiec to w naszym Kościele szczególny czas poświęcony czci Najświętszego Serca Pana Jezusa – Serca, które płonie miłością do każdego człowieka, które zostało przebite dla naszego zbawienia, które do dziś zaprasza, byśmy przyszli i zaczerpnęli z Niego miłość, miłosierdzie i pokój.
Korzenie kultu Serca Jezusowego sięgają średniowiecza. Wielu świętych – m.in. św. Mechtylda, św. Gertruda, św. Małgorzata z Kortony – dostrzegało w ranie boku Chrystusa symbol Jego miłującego Serca. Jednak to św. Małgorzata Maria Alacoque, francuska wizytka żyjąca w XVII wieku, na skutek objawień Jezusa, odegrała kluczową rolę w rozpowszechnieniu tego nabożeństwa.
W czerwcu 1675 roku, w czasie adoracji Najświętszego Sakramentu w Paray-le-Monial, Pan Jezus odsłonił jej swoje Serce i powiedział:
„Oto Serce, które tak bardzo umiłowało ludzi, że nie szczędziło niczego, aż do zupełnego wyniszczenia się... a w zamian za to doznaje od większości ludzi tylko gorzkiej niewdzięczności”.
W odpowiedzi na tę miłość, Jezus poprosił o ustanowienie święta ku czci Jego Serca – w piątek po oktawie Bożego Ciała – oraz o praktyki wynagradzające za grzechy i oziębłość ludzi, m.in. przez Komunię świętą w pierwsze piątki miesiąca i adorację w tzw. „Godzinie świętej”.
Jedną z najważniejszych obietnic, jaką Jezus złożył czcicielom swojego Serca, była tzw. „Wielka Obietnica” – zapewnienie, że każdy, kto przez dziewięć kolejnych pierwszych piątków miesiąca przyjmie Komunię świętą w intencji wynagrodzenia Jego Sercu, nie umrze w stanie grzechu ciężkiego i dostąpi łaski pokuty.
To potężne wezwanie do zaufania Bożemu miłosierdziu oraz zachęta do stałej, systematycznej więzi z Eucharystią – źródłem siły, pokoju i przebaczenia.
Nabożeństwo do Najświętszego Serca Jezusa zostało oficjalnie uznane przez Kościół dopiero po dokładnym zbadaniu objawień św. Małgorzaty. W 1765 r. papież Klemens XIII zezwolił na obchody święta w niektórych diecezjach, a w 1856 r. Pius IX rozszerzył je na cały Kościół. Papież Leon XIII w 1899 roku poświęcił Najświętszemu Sercu Jezusowemu cały Kościół i rodzaj ludzki.
W Polsce nabożeństwo czerwcowe po raz pierwszy odprawiono 1 czerwca 1857 roku w kościele sióstr wizytek w Lublinie. Dziś w całym kraju w czerwcu po Mszach świętych odmawia się Litanię do Najświętszego Serca Jezusowego, a wierni licznie uczestniczą w adoracjach i nabożeństwach wynagradzających.
Kościół przypomina, że istotą tego nabożeństwa jest miłość – Boża miłość do człowieka oraz nasza odpowiedź: ufność, oddanie i pragnienie wynagrodzenia. Jak pisał św. Jan Paweł II:
„Przy Sercu Jezusowym serce człowieka uczy się poznawać, jaki jest prawdziwy i jedyny sens jego życia i jego przeznaczenie”.
Czciciele Serca Jezusowego podejmują dzieło wynagradzania – nie tylko za własne grzechy, ale i za grzechy innych ludzi, całych społeczeństw, narodów. Z miłości do Serca Jezusowego rodzi się potrzeba modlitwy, adoracji, nawrócenia, odpowiedzialności społecznej i życia zakorzenionego w miłości.
W czerwcu szczególnie zwracamy uwagę i zapraszamy do:
Niech ten czas będzie dla nas wszystkich duchową okazją, by zbliżyć się do źródła Bożej miłości, zanurzyć się w Sercu Zbawiciela i na nowo odpowiedzieć na Jego wezwanie:
„Uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem” (Mt 11,29).