Konferencja sięgała do początków chrześcijaństwa, gdy pokuta miała charakter całkowicie publiczny i prowadziła grzesznika przez stopniowy, wymagający proces pojednania z Kościołem. Z czasem ta forma ewoluowała, ale sens pozostał ten sam: pojednanie z Bogiem zawsze dokonuje się we wspólnocie.
Ks. Michał przypomniał nauczanie św. Jana Pawła II, że nie istnieje grzech, który nie dotyka innych – nawet najbardziej ukryty i wewnętrzny rzutuje na strukturę Kościoła i świata. Dlatego Kościół, zwłaszcza po Soborze Watykańskim II, zachęca do wspólnotowego przeżywania liturgii pokutnej, w której Słowo Boże, modlitwa i rachunek sumienia prowadzą do osobistego wyznania win.
Wskazał, że taka forma nie tylko pomaga dobrze przygotować się do sakramentu, ale uczy nas odpowiedzialności za innych i miłości wzajemnej, do której wzywa Jezus. Pokuta bowiem nie kończy się na wyznaniu win, ale otwiera nas na przemianę relacji – z Bogiem i z drugim człowiekiem.
Rekolekcyjne nabożeństwo zakończyła indywidualna spowiedź oraz wspólna modlitwa dziękczynienia przed Najświętszym Sakramentem – za miłosierdzie, które leczy i przywraca jedność.
fot. Bożena i Grzegorz Gwóźdź