15 sierpnia – odpusty w sanktuariach diecezji gliwickiej

15 sierpnia Kościół obchodzi jedno z największych świąt maryjnych – Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny. Wydarzenie to upamiętnia koniec ziemskiego życia Matki Jezusa i Jej wzięcie z ciałem i duszą do nieba.

Prawdę tę ogłosił jako dogmat papież Pius XII 1 listopada 1950 roku w Konstytucji Apostolskiej Munificentissimus Deus, stwierdzając, że „po zakończeniu swojego ziemskiego życia Najświętsza Maryja Panna została z ciałem i duszą wzięta do niebieskiej chwały”. To jeden z czterech dogmatów maryjnych w Kościele katolickim obok prawd o Bożym Macierzyństwie Maryi, Jej wieczystym dziewictwie i Niepokalanym Poczęciu.

Uroczystości odpustowe w diecezji gliwickiej

W naszej diecezji 15 sierpnia to także dzień odpustów w sanktuariach maryjnych:

Lubecko – Sanktuarium Matki Bożej

• 11:00 – Msza św. pod przewodnictwem bp. Andrzeja Iwaneckiego

Rudy – Sanktuarium Matki Bożej Pokornej

• 11:00 – Msza św. pod przewodnictwem ks. Kazimierza Tomasiaka
• 15:00 – uroczyste nieszpory

Zbrosławice – Sanktuarium Macierzyństwa Najświętszej Maryi Panny

• 11:00 – Msza św. pod przewodnictwem ks. Kazimierza Bartosika

Od „Zaśnięcia Matki Bożej” do Wniebowzięcia

Historia tego święta sięga V wieku i wiąże się z Kościołem w Palestynie. Pierwsze dokumenty nawiązują do pogrzebu Maryi w Dolinie Jozafata. W VI wieku dzień ten znany był jako „Zaśnięcie Matki Bożej” i szybko rozpowszechnił się w Europie. W VIII wieku stał się jedną z najważniejszych uroczystości roku liturgicznego, ustępując rangą jedynie Bożemu Narodzeniu i Wielkanocy.

W prawosławiu święto to obchodzone jest jako Zaśnięcie Bogarodzicy. Katolicki dogmat nie rozstrzyga, czy Maryja przed wniebowzięciem zmarła, jednak św. Jan Paweł II w 1997 roku przypomniał, że „Matka Boża zmarła, ponieważ zmarł i Chrystus”.

10 faktów o Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny

1. Jeden z czterech dogmatów maryjnych – ogłoszony przez papieża Piusa XII w 1950 r. w konstytucji Munificentissimus Deus.
2. Początki w Palestynie – święto obchodzono już w V wieku, związane było z miejscem pogrzebu Maryi w Dolinie Jozafata.
3. Dawna nazwa – w VI wieku czczone jako „Zaśnięcie Matki Bożej”.
4. Prawosławne spojrzenie – w Kościele prawosławnym to jedno z dwunastu wielkich świąt pod nazwą „Zaśnięcie Bogarodzicy”.
5. Brak wzmianki w Biblii – o wniebowzięciu Maryi mówią źródła pozabiblijne, m.in. pisma św. Grzegorza z Tours i apokryf Transitus.
6. Dwie tradycje miejsca śmierci Maryi – jerozolimska (Getsemani) i efeska (Efez).
7. Polski zwyczaj – święcenie kwiatów, ziół i zbóż, które mają przynieść błogosławieństwo i ochronę przed chorobami.
8. Procesje i inscenizacje – m.in. w Kalwarii Zebrzydowskiej, Kalwarii Pacławskiej i na Jamnej.
9. Zniesiona oktawa – do 1955 r. święto miało swoją oktawę liturgiczną, ustanowioną w IX wieku.
10. Relikwia w Prato (Włochy) – przepaska Matki Bożej przekazana św. Tomaszowi jako znak Jej wniebowzięcia.

Przekazy i tradycje

W Biblii brak bezpośredniej wzmianki o wniebowzięciu Maryi, jednak w VI wieku biskup Jan ze Scytopolis pisał, że Matka Boża została wzięta do nieba, aby być pośredniczką ludzi. Św. Grzegorz z Tours opisywał, że „święte ciało na obłoku przeniesiono do raju”, a w apokryfie Transitus wskazano nawet miejsce grobu – w Getsemani u stóp Góry Oliwnej, które dziś jest puste.

W Polsce uroczystość ta łączy się z pięknym zwyczajem święcenia ziół, kwiatów i pierwocin zbóż. Poświęcone rośliny zabiera się do domu i suszy, wierząc, że przyniosą błogosławieństwo i ochronę przed chorobami. W wielu miejscach do dziś organizuje się procesje oraz inscenizacje zaśnięcia i wniebowzięcia Maryi, jak np. w Kalwarii Zebrzydowskiej czy Kalwarii Pacławskiej.

15 sierpnia w naszej diecezji to szczególny dzień spotkania w sanktuariach, modlitwy i zawierzenia Matce Bożej. Warto w tym dniu zatrzymać się, by z wdzięcznością spojrzeć na Jej obecność w naszym życiu i złożyć w Jej ręce nasze troski i radości.