Zielony Szkaplerz Niepokalanego Serca Maryi: Dar Łaski dla Nawrócenia i Ufności

Zielony Szkaplerz, znany również jako Szkaplerz Niepokalanego Serca Maryi, jest szczególną formą pobożności maryjnej, przekazaną Kościołowi za pośrednictwem Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo. Jego duchowość koncentruje się na zawierzeniu Niepokalanemu Sercu Maryi.

Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia (Szarytek), powołane do życia przez św. Wincentego a Paulo, odgrywa istotną rolę w rozpowszechnianiu tego i innych sakramentaliów, takich jak Cudowny Medalik czy Czerwony Szkaplerz Męki Pańskiej. 

Objawienia i Apostołka Szkaplerza

Apostołką Zielonego Szkaplerza jest siostra Justyna Bisqueyburu. Urodzona 11 listopada 1817 roku we Francji, wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia latem 1839 roku. Po trzymiesięcznym postulacie w Pau, kontynuowała formację w Domu Generalnym w Paryżu.

Pierwsze Widzenie (18 stycznia 1840 r.)

Podczas rekolekcji, 18 stycznia 1840 roku, młodej nowicjuszce Justynie ukazała się Matka Boża. Maryja miała na sobie długą, białą suknię, opadającą na bose stopy, oraz jasnoniebieski płaszcz. Jej rozpuszczone włosy swobodnie opadały na ramiona. W rękach trzymała Niepokalane Serce, z którego ku górze wychodziły jasne promienie/płomienie. Widzenie to wywołało w siostrze głęboki podziw i bojaźń Bożą, i powtórzyło się jeszcze kilkakrotnie w trakcie seminarium (nowicjatu) w ważniejsze święta maryjne.

Objawienie Szkaplerza (8 września 1840 r.)

Po obłóczynach, siostra Bisqueyburu została skierowana do Blangy, gdzie uczyła w szkole. Tam, 8 września 1840 roku, w święto Narodzenia Najświętszej Maryi Panny, miała kolejne, kluczowe objawienie. Matka Boża ukazała się, trzymając płonące Serce w prawej dłoni, natomiast w lewej dłoni miała płat zielonego sukna z tasiemką – był to szkaplerz.

Opis i Przesłanie Zielonego Szkaplerza

Zielony Szkaplerz (który jest niewielkim kawałkiem zielonego płótna zawieszonym na sznurku lub tasiemce tego samego koloru) ma dwie strony z następującymi wizerunkami:

1. Strona pierwsza: Wizerunek Niepokalanej Pośredniczki Łask (Matka Boża w pozie jak w poprzednich widzeniach).
2. Strona druga: Przeczyste Serce Maryi, które jest przeźroczystsze niż kryształ i promienieje jaśniej niż słońce, przeszyte mieczem i zwieńczone złotym krzyżem.

Serce to otacza napis, który jest jednocześnie inwokacją do odmawiania: Niepokalane Serce Maryi, módl się za nami teraz i w godzinę śmierci naszej.

Cel Objawienia i Obiecane Łaski

Wewnętrzny głos, który towarzyszył widzeniu, wyjaśnił siostrze Justynie, że nowy szkaplerz ma zostać sporządzony i rozszerzony przez Siostry Miłosierdzia. Będzie on wyjednywał nawrócenie grzesznikom (zwłaszcza tym, którym brak wiary) oraz zapewni ludziom szczęśliwą śmierć. Ponadto, szkaplerz miał wyjednywać łaskę zdrowia chorym. Głównym pragnieniem Maryi jest leczenie dusz i prowadzenie grzeszników do Jej Syna.

Użycie i Warunki Skuteczności

Zielony Szkaplerz nie jest związany z przynależnością do żadnego bractwa ani nie wymaga uroczystego nakładania. Wystarczy, aby został poświęcony (pobłogosławiony) przez kapłana.

Sposoby użycia:

• Można go nosić przy sobie, w okolicy serca, zawieszony na tasiemce lub umieszczony w ubraniu (np. w wewnętrznej kieszeni).
• W przypadku, gdy zależy nam na nawróceniu osoby, która odmawia przyjęcia szkaplerza, można włożyć go do jej pościeli, wszyć w ubranie lub ukryć w mieszkaniu/pokoju, modląc się w jej intencji.

Warunek konieczny:

• Należy codziennie odmawiać modlitwę widniejącą na szkaplerzu: „Niepokalane Serce Maryi, módl się za nami teraz i w godzinę śmierci naszej”. Jeśli osoba, dla której przeznaczony jest szkaplerz, nie może odmawiać tej modlitwy, trzeba, aby ktoś ją w tym zastąpił (np. członkowie rodziny lub opiekunowie).

Siła Łask:

Otrzymanie obiecanych łask zależy od siły ufności i wiary dających i noszących szkaplerz. Skuteczność Zielonego Szkaplerza polega na nabożeństwie do Maryi Niepokalanej, miłości i ufności względem Niej. Zielony szkaplerz jest narzędziem modlitwy, a nie magicznym przedmiotem; łaski zależą od duchowego wysiłku, modlitwy i nawrócenia.

Zatwierdzenie Kościelne i Świadectwa

Pomimo początkowego opóźnienia w wykonaniu i rozpowszechnianiu szkaplerza, na które Matka Boża skarżyła się siostrze Justynie w latach 1840-1846, dość szybko stał się on znany.

Zielony Szkaplerz został zatwierdzony przez papieża Piusa IX. Ojciec Święty dwukrotnie wyraził ustnie aprobatę dla jego rozpowszechniania – najpierw w 1853 roku, a następnie w 1870 roku, zezwalając zakonnym Siostrom Miłosierdzia na jego wyrabianie i rozdawanie.

Od samego początku osoby posługujące się Zielonym Szkaplerzem doświadczały licznych i niezwykłych łask duchowych i fizycznych.

Wybrane przykłady świadectw z źródeł:

• Nawrócenie mordercy: Jednym z najgłośniejszych cudów było nawrócenie mordercy arcybiskupa Paryża, ks. Denysa Affre, zabitego podczas zamieszek w 1848 roku. Jedenaście lat po zbrodni szarytka podłożyła szkaplerz do szpitalnego łóżka bluźniącego ateisty. Pacjent wkrótce poprosił o księdza, odbył spowiedź i przyznał się do zbrodni.
• Wielkie nawrócenia: W 1842 roku pewien chory, zaciekły wróg religii, po przyjęciu Zielonego Szkaplerza zupełnie się zmienił, upadł na kolana, objął szkaplerz pocałunkami i poprosił o spowiedź nazajutrz. W Konstantynopolu Grek został nawrócony i wyleczony z trądu za pomocą szkaplerza.
• Osobiste uzdrowienie: Redemptorysta, Ojciec Robert A. MacDonald CSsR, opowiada o swoim uzdrowieniu z zapalenia płuc. Po przyjęciu Zielonego Szkaplerza, krwotoki natychmiast ustały, a w płucach po dwóch dniach pozostał tylko ślad ranki, co uważał za cud Niepokalanego Serca Maryi.
• Pokój w domu i zdrowie: Współczesne świadectwa wskazują na ustąpienie bólu i opuchlizny (prawdopodobnie ropień) po przyłożeniu szkaplerza i modlitwie. Umieszczenie szkaplerza w sypialniach domowników doprowadziło do wyciszenia "nawałnicy" zamętu i niepokoju w rodzinie.

Dalsze s. Justyny

Siostra Justyna Bisqueyburu, pomimo wielkiego zaszczytu, jakim obdarzyła ją Matka Boża, nigdy się tym nie pyszniła. Prawdę o objawieniach znali jedynie jej przełożeni i kilka sióstr. Pracowała w służbie Kościoła i ubogim, przez szereg lat służąc w szpitalach i lazaretach wojskowych, między innymi podczas Wojny Krymskiej i w Algierii. Była także obecna na polu bitwy pod Mentaną.

Pokorna zakonnica zmarła 23 września 1903 roku w opinii świętości. Często zachęcała swoje Siostry (a przesłanie to pozostaje aktualne): „Kochajcie Najświętszą Pannę. Kochajcie Ją bardzo”.