W każdą środę o godzinie 17:30 w kościele Matki Bożej Uzdrowienia Chorych w Tarnowskich Górach odprawiana jest Nowenna do Matki Bożej Uzdrowienia Chorych. Nabożeństwo to gromadzi wiernych, którzy powierzają Maryi swoje troski, prosząc o uzdrowienie i wsparcie w trudnych chwilach życia. Modlitwa obejmuje odczytanie próśb i podziękowań, wspólne śpiewy oraz zawierzenie intencji Matce Bożej. Maryja, czczona pod tym tytułem, jest szczególną orędowniczką osób chorych, cierpiących oraz tych, którzy szukają pocieszenia. Intencje do modlitwy nowennowej można zgłaszać w kancelarii parafialnej. Nabożeństwo to jest okazją do doświadczenia wspólnoty wiary i zawierzenia trudności życia opiece Matki Bożej.
Ojcowie Kamilianie przybyli na Śląsk w maju 1903 roku i w miejscowości Popielów koło Opola założyli lecznicę dla alkoholików. Następnie poproszono zakonników o otwarcie placówki we wsi Miechowice koło Bytomia, dokąd przybyli 25 czerwca 1904 roku. Byli nimi O. Bernard Kaszny, O. Jan Bauer i Br. Martin Ruter. Już 1 sierpnia 1904 roku otwarli oni w Miechowicach prowizoryczny zakład dla alkoholików, który od razu przyjął 17 pacjentów. Od tego też czasu myślano o zbudowaniu ośrodka z prawdziwego zdarzenia, którym miał być kompleks zawierający jednocześnie: szpital, kościół i klasztor. Nieoczekiwanie propozycję zbudowania takiego ośrodka w Tarnowskich Górach złożył zakonowi hrabia Łazarz Henckel von Donnersmarck. Miejscem miał być „Galenberg” – rodzinne ziemie Donnersmarcków. 23 kwietnia 1906 roku nastąpiło oficjalne przekazanie gruntów zakonowi. Już 3 czerwca 1906 roku odbyło się uroczyste wmurowanie kamienia węgielnego pod budowę Zakładu dla Alkoholików pw. św. Jana Chrzciciela, a jeszcze przed zimą, 19 października 1906 roku, odbyła się uroczystość zawieszenia wiechy, czyli nakrycia całego budynku dachem. Cały budynek poświęcono 11 czerwca 1907 roku. Budowa trwała 370 dni, czyli 1 rok i 5 dni. Pierwsi Kamilianie wraz z grupą 14 pacjentów wprowadzili się do domu w Tarnowskich Górach 31 maja 1907 roku. Wraz z działalnością Zakładu dla Alkoholików, Kamilianie rozpoczęli prężną pracę duszpasterską. Związane to było z faktem, że w pobliżu klasztoru i kościoła zaczęto budować wiele domów. 1 stycznia 1942 roku przy kościele Ojców Kamilianów utworzona została parafia. Pierwszym proboszczem parafii został O. Ludger Bremer, a w pracy duszpasterskiej pomagali mu: O. Klemens Schulte, O. Wilhelm Romer i O. Jan Tarnowski. W chwili powstania parafia św. Jana Chrzciciela i św. Kamila liczyła 2 000 wiernych. Gwałtowny rozrost parafii św. Jana Chrzciciela i św. Kamila nastąpił w latach 1967–75, kiedy to na wschód od klasztoru, na terenach parafialnych powoli powstawało Osiedle XXV-lecia PRL (dziś Osada Jana). W 1972 roku liczba parafian wzrosła do 5 200, a w 1977 roku osiągnęła największą liczbę – 8 000 osób. Sytuacja ta spowodowała to, że rozpoczęto starania o zezwolenia na budowę nowego kościoła. W niedzielę, 25 listopada 1984 roku odbyła się ceremonia poświęcenia placu budowy, którego dokonał biskup Janusz Zimniak, dając w ten sposób początek budowie kompleksu katechetycznego, klasztoru i nowego kościoła pod wezwaniem Matki Bożej Uzdrowienie Chorych. Budowę nowej świątyni rozpoczęto dopiero w 1989 roku. Kościół został konsekrowany 16.10.2004 roku przez biskupa gliwickiego Jana Wieczorka, który tym samym erygował parafię pod takim właśnie wezwaniem. Do tego momentu parafia była pod wezwaniem św. Kamila i św. Jana Chrzciciela, a rolę kościoła parafialnego pełnił obecny kościół filialny przy Szpitalu św. Kamila. W 2000 roku przy kościele Ojców Kamilianów utworzony został przez biskupa gliwickiego Jana Wieczorka Ośrodek Duszpasterstwa Chorych dla Miasta Tarnowskie Góry. Tu również rozwinął się kult Matki Bożej Uzdrowienia Chorych.
W dniach trwającego w diecezji gliwickiej Kongresu Eucharystycznego parafia Matki Bożej Uzdrowienia Chorych miała zaszczyt gościć wyjątkowe wydarzenie – Statio III Kongresu Eucharystycznego. W tym dniu Mszy Świętej przewodniczył abp Adrian Galbas, metropolita katowicki, który wygłosił również poruszającą homilię i katechezę pt. „Wierzyć w Eucharystię i z wiarą ją przeżywać”.
Podczas katechezy i Eucharystii metropolita podkreślił, że Msza Święta jest „najwspanialszą modlitwą” oraz centralnym punktem życia chrześcijańskiego. W kontekście kończącego się Tygodnia Modlitw o Powołania przypomniano o konieczności intensywnej modlitwy o nowe powołania kapłańskie i zakonne. Owocem Kongresu Eucharystycznego jest również powołanie Różańcowego Dzieła Wspierania Powołań Diecezji Gliwickiej, którego inicjatywę ogłoszono podczas tego wydarzenia.