Śp. Biskup Jan Wieczorek (1935-2023) - Pierwszy Biskup Gliwicki

Urodził się 8 lutego 1935 roku w Bodzanowicach pod Olesnem. Po ukończeniu szkoły powszechnej w rodzinnej miejscowości, od 1948 roku zamieszkiwał w konwikcie dla chłopców w Gliwicach, kształcąc się w miejscowym gimnazjum, a następnie w gliwickim Niższym Seminarium Duchownym, gdzie w 1953 roku uzyskał prywatną maturę. W tym roku wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Śląska Opolskiego w Nysie. 

Dnia 22 czerwca 1958 roku przyjął święcenia kapłańskie z rąk biskupa opolskiego Franciszka Jopa, który skierował go na studia na Wydziale Prawa Kanonicznego KUL. Po ich ukończeniu zlecono mu pracę wykładowcy seminaryjnego w Nysie, obrońcy węzła małżeńskiego w Sądzie Biskupim w Opolu, wikariusza i sekretarza biskupa Henryka Grzondziela – biskupa pomocniczego i proboszcza parafii Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Opolu-Nowej Wsi. 

Przez prawie 12 lat był proboszczem parafii Trójcy Świętej w Bogacicy, położonej nad brzegami Stobrawy w południowo-zachodniej części Ziemi Kluczborskiej. Duże doświadczenie, wiedza prawnicza i autorytet duszpasterski zadecydowały o jego wyborze na biskupa pomocniczego diecezji opolskiej. Uroczysta sakra biskupa miała miejsce 16 sierpnia 1981 roku w głównym sanktuarium Śląska Opolskiego na Górze św. Anny. Jako biskup pomocniczy był odpowiedzialny w diecezji opolskiej za sprawy małżeńskie, finansowe, budownictwa sakralnego, wizytacji kanonicznych i bierzmowania w parafiach. Szczególnej jego trosce powierzony był gliwicki region duszpasterski. 

Jan Paweł II mianował biskupa Jana Wieczorka pierwszym rządcą diecezji gliwickiej, ustanowionej 25 marca 1992 roku, która weszła w skład metropolii katowickiej. Przez prawie dwadzieścia lat pasterzował Kościołowi gliwickiemu. Dzięki jego inicjatywie powołano do życia wiele instytucji diecezjalnych, erygowano Wyższe Międzydiecezjalne Seminarium Duchowne z siedzibą w Opolu oraz powołano do życia Sąd Biskupi Diecezji Gliwickiej. Troską pierwszego pasterza Kościoła gliwickiego było zintegrowanie obu części diecezji gliwickiej: dawnej katowickiej i opolskiej. Dał temu wyraz w przeprowadzonych wizytacjach kanonicznych oraz przewodniczeniu licznym uroczystościom i celebracjom liturgicznym. Bliski ludziom, obrał za maksymę słowa: „Servire populo” (służyć ludowi). 

O oddaniu swoim diecezjanom niech świadczy jego każdorazowy udział w inauguracji turnusów rehabilitacyjnych w Ośrodku dla Dzieci i Młodzieży Niepełnosprawnej w Rusinowicach, których przez prawie 27 lat odbyło się ponad 445. Decyzją Ojca Świętego Benedykta XVI przeszedł na emeryturę dnia 29 grudnia 2011 roku. Na jego następcę papież wyznaczył dotychczasowego biskupa pomocniczego diecezji opolskiej Jana Kopca.

Pod koniec życia, świadomy zbliżającej się chwili stawienia się wobec Boga, napisał:

„Mimo moich ludzkich słabości, chciałem pozostawiać ślady posługi dobrej nowiny, dobroci Boga, miłości miłosiernej i radości życia, gdy zaufa się Jezusowi, który chce być dla nas, jak powiedział: Ja jestem drogą i prawdą i życiem” (J 14,6).

W środę 13 września 2023 roku w godzinach wieczornych odszedł do Pana. Zapisał się nie tylko w historii diecezji gliwickiej jako jej pierwszy pasterz, ale w życiu wielu z nas, jako świadek dobrej nowiny, dobroci Boga, miłości miłosiernej i radości życia, gdy się zaufa Jezusowi.

Powrót